13. „WALENTYNKI”

           Kiedy się obudziłam, czułam, że jestem cała zdrętwiała od pozycji, w której zasnęłam wczoraj z Harry'm. Skrzywiłam się, gdy podnosząc rękę chłopaka przeszedł mnie nieprzyjemny prąd wzdłuż kręgosłupa. Musiałam jednak się przemóc, by się podnieść i przygotować do szkoły. Po kilku syknięciach i walce z siłą szatyna stałam już przy łóżku, obserwując rozłożone jego ciało. Szatyn przewrócił się na brzuch przytulając do siebie poduszkę zamiast mnie. Uśmiechnęłam się pod nosem, widząc zmarszczkę między jego brwiami i poburzone loki. Wyglądał jak dziecko, któremu zostało coś odebrane.

Zanim zdążyłam się zastanowić nachyliłam się nad nim, całując go w czoło, a wcześniejszy grymas na jego twarzy zniknął.

– Wracaj – wymruczał ospale nie otwierając oczu.

– Muszę przygotować się do szkoły – odpowiedziałam, chichocząc, gdy dłonią złapał mnie pod kolano, zatrzymując w miejscu.

– Weź chorobowe i wracaj do łóżka – powiedział, przybierając błagalny ton.

– Nie mogę.

– Jak chcesz – westchnął, chowając rękę, którą mnie trzymał pod poduszkę. – Baw się dobrze.

– Postaram się – odparłam, cicho się śmiejąc.

Odeszłam od łóżka, by otworzyć szafę, by zgarnąć ubrania i czystą bieliznę, by następnie udać się do łazienki. Na miejscu umyłam zęby i twarz. Postanowiłam, że włosy zepnę w kucyk, a z makijażu pomaluję tylko rzęsy. Nie było sensu nakładać podkładu, ponieważ po zajęciach i tak cały spłynąłby z mojej skóry. Nałożyłam czystą bieliznę, a na nią grafitowe legginsy, białą podkoszulkę na ramiączkach i czarną bluzę nakładaną przez głowę. Podeszłam do lustra, jak zwykle przyglądając się swojemu odbiciu. Miałam wrażenie, jakby moje policzki delikatnie się zapadły. Czyżbym schudła? Możliwe. Jednak nie robiłam tego specjalnie. Nie chcę wylądować w szpitalu tak samo mocno, jak z chęcią nic bym dzisiaj nie jadła. Co za ironia. Moje życie jest ironią, ale powoli do tego się przyzwyczajam.

           Po rzuceniu swojemu odbiciu ostatniego spojrzenia, opuściłam łazienkę i od razu udałam się do kuchni. Z korytarza było słychać muzykę, co oznaczało, że chłopacy już wstali. Dobrze, przynajmniej nie będą kwestionowali tego, że coś jadłam z rana. Świetnie. Kiedy weszłam do pomieszczenia, zastałam Louisa w samych bokserkach, który smażył coś na patelni oraz Niall'a pijącego kawę i czytającego czegoś na telefonie.

– Dzień dobry, Maggie – przywitał mnie mój brat, podnosząc wzrok znad komórki.

– Dobry – odparłam, uśmiechając się. – Tomlinson, byś się ubrał – skarciłam szatyna od razu.

– No wiesz co, mała. Ja tutaj dla ciebie się staram, a ty wcale tego nie doceniasz – powiedział Lou, udając urażonego.

– Uwierz mi. Na pewno docenię, jak się ubierzesz – zapewniłam.

– Jestem ubrany – wzruszył ramionami.

– Serio? Czy ja lub chłopacy chodzą w samej bieliźnie po domu? – skrzyżowałam ręce, opierając się o blat.

– Nie, ale nie miałbym nic przeciwko, gdybyś tak robiła – poruszył zabawnie brwiami w moim kierunku, uśmiechając się szeroko.

– Stary, mówisz do mojej siostry. Ogarnij się – wtrącił się Niall, karcąc Louisa.

– No jasne, ale jeśli Styles przyszedł tutaj w samych bokserkach, to skakałabyś z radości – zauważył Tommo, ignorując blondyna. – Z chęcią byś go obserwowała, pieprząc go w myślach – dodał, zrzucając z patelni trzy jajka sadzone na talerz i siadając do stołu.

– Lou, ja nie muszę robić tego w myślach, w porównaniu do ciebie.

Zaraz. Czy ja to powiedziałam na głos?

– Punkt dla Maggie! – powiedział Niall, wybuchając śmiechem. – Tomlinson, mimo tego, co właśnie przyznała Meg, to zgasiła ciebie skutecznie.

Zaczerwieniłam się,

– Niczego nie przyznałam – mruknęłam, idąc do lodówki, by wyciągnąć masło, szynkę i ser.

– Kto do czego się przyznał? – Usłyszałam trzeci głos, który należał do Styles'a. – Cześć.

Spojrzałam w stronę szatyna. Miał mokre włosy i był ubrany w szare, nisko opuszczone dresy.

– Maggie właśnie wyznała, że jest przez ciebie wystarczająco zaspokajana – powiedział melodyjnie Louis, ściskając rękę nowo przybyłego domownika.

– Zamknij się – przewróciłam oczami.

– Cóż, miło mi to słyszeć, bo bałem się, że za mało się staram – zaśmiał się, podchodząc do mnie, by oprzeć ręce na blacie, po obu stronach mojego ciała. – Bardzo miło – mruknął, całując mnie w usta.

– Możesz się starać, tylko następnym razem darujcie sobie łazienkę – zauważył Niall.

– Możemy zmienić temat?! – jęknęłam, czując wyraźny dyskomfort.

– Oczywiście. Nie będziemy rozmawiać o tym, że po ścianach niosło się to, co tam ostatnio robiliście.

– Nienawidzę was – schowałam twarz w dłonie.

– Nie przejmuj się nimi. Są zazdrośni – powiedział rozbawiony Styles, przytulając mnie do swojego nagiego torsu. – I proszę już bez komentarza – skierował się do chłopaków.

– Dziękuję – wyszeptałam, odsuwając się od szatyna, a w odpowiedzi uzyskałam szeroki uśmiech.

Odwróciłam się przodem do blatu, by skończyć przygotowywanie sobie śniadania, w postaci kanapki z szynką i serem. Podczas tego pozostali domownicy zajęli się rozmową na temat ostatniego meczu. Przewróciłam oczami, bo nie wiedziałam ile czasu można przeżywać i rozmawiać o jednym wydarzeniu sportowym. Jednak zdecydowanie wolę piłkę nożną, niż refleksje na temat spraw łóżkowych. Tym bardziej, że wtedy większość uwagi skupia się na mnie i Harry'm. W końcu jesteśmy jedyną "parą" mieszkającą w tym domu, więc Louis i Niall wykorzystują prawie każdą okazję przeciwko nam.

           Kiedy skończyłam przygotowanie śniadania, usiadłam na blacie konsumując ją. Machając nogami obserwowałam chłopaków, którzy jak zwykle śmieli się ze mnie, że nie jem jak normalny człowiek przy stole. Cóż, nigdy nie mówiłam, że jestem normalna.

           Moje przemyślenia przerwał mi dzwoniący telefon, a kiedy popatrzyłam w ekran, nie potrafiłam ukryć zdziwienia. Odebrałam.

– Cześć Danielle – przywitałam się z dziewczyną, zwracając na siebie uwagę reszty.

– Cześć Maggie. Dzisiaj mamy znowu razem zajęcia i pomyślałam, że może... um... Chcesz jechać ze mną? Jestem w okolicy, więc mogę ciebie zabrać.

– Jeśli to nie problem, to czemu nie – wzruszyłam ramionami.

– Naprawdę? – spytała zdziwiona.

– Tak.

– Okej, świetnie. Będę pod waszym domem jakoś za dwadzieścia minut. W porządku?

– Dobrze. Do zobaczenia – powiedziałam, po czym się rozłączyłam i odłożyłam komórkę.

Czułam na sobie spojrzenie chłopaków, którzy na sto procent chcieli wiedzieć o czym gadałam z Peazer. Udając, że tego nie widzę, ponownie zabrałam się za jedzenie kanapki.

– Co chciała Danielle? – spytał zniecierpliwiony Niall. – W ogóle od kiedy ze sobą rozmawiacie?

– Ostatnio się dogadałyśmy i dzwoniła, by spytać się, że czy chcę jechać z nią do szkoły – odpowiedziałam na dwa pytania na raz.

– Zgodziłaś się? – wtrącił się Louis.

– Mhm – przytaknęłam. – A dlaczego nie?

– To trochę dziwne, że tak po prostu jej wybaczyłaś – spojrzał na mnie badawczo.

– Trochę czasu już od tego minęło, a ja nie widzę potrzeby, by więcej dramatyzować skoro sprawy tak się potoczyły – wzruszyłam ramionami. – Nie zostaniemy od razu przyjaciółkami, to jest pewne.

– Fajnie, że postanowiłaś się dogadać z Danielle – podsumował Niall, widząc, że nie chcę o tym rozmawiać. Uśmiechnęłam się do brata, dziękując mu w duchu.

– Dobra. Muszę zbierać się do szkoły – poinformowałam chłopaków, zeskakując z blatu i udając się w stronę sypialni.

Na miejscu zgarnęłam torbę sportową, pakując w nią wodę, mały ręcznik i buty na zmianę. Rozglądnęłam się po pokoju, sprawdzając czy na pewno wszystko wzięłam. Gdy stwierdziłam, że mam potrzebne rzeczy ze sobą na zajęcia, opuściłam pomieszczenie, tym razem kierując się do przedpokoju. Idąc przez salon, zauważyłam chłopaków, którzy mieli włączony już jakiś mecz. Przewróciłam oczami, kontynuując swoją drogę, kiedy zatrzymał mnie głos Styles'a, który zmaterializował się za mną.

– Nie pożegnasz się? – uśmiechnął się złośliwie w moim kierunku.

– No tak, w końcu nie będzie mnie aż osiem godzin – powiedziałam złośliwie, całując go przelotnie w policzek.

Odwróciłam się od szatyna, chcąc odejść, kiedy ten pociągnął mnie za rękę, powodując, że wpadłam na niego. Przycisnął swoje usta do moich składając na nich długi pocałunek.

– Bądź moją walentynką – wymruczał.

– Czy to zaproszenie na randkę? – zachichotałam.

– Nazywaj to jak chcesz – zawtórował mi, opierając o siebie nasze czoła. – Przyjadę po ciebie po zajęciach. Jakieś specjalne życzenia? – spytał.

– Zaskocz mnie.

– Tak zrobię – zapewnił znacząco, po czym ponownie mnie pocałował.

– Awww, kto by pomyślał, że nasz Harold potrafi być romantyczny – usłyszeliśmy z boku głos Lou. – Kogoś dzisiaj czeka seks przy świecach – zażartował.

– Zamknij się wreszcie, Tomlinson – burknęłam.

– Dodam to do listy "do rozpatrzenia" zaraz pod chodzeniem w bokserkach po domu – zaśmiał się.

– Świetnie – przewróciłam oczami.

Uwolniłam się z uścisku "mojego chłopaka", po czym udałam się do przedpokoju. Za sobą słyszałam, jak Hazza mówi do swojego przyjaciela, że jest idiotą, na co zachichotałam pod nosem.

           Po ubraniu się w zimową kurtkę, szalik i trapery, opuściłam dom. W tym samym czasie podjechała Danielle samochodem Liama. Z racji tego, że padał śnieg, to niemal podbiegłam do drzwi wsiadając do auta, rzucając od razu "cześć" w kierunku dziewczyny i uśmiechając się lekko. W odpowiedzi otrzymałam dokładnie to samo.

           Podczas drogi praktycznie w ogóle nie rozmawiałyśmy. Dopiero pod koniec szatynka zaczęła wypytywać mnie o kurs taneczny, który robię. Poruszyłyśmy też temat grypy żołądkowej w naszej szkole. Obie wiążemy nadzieję z tym, że ta okropna choroba nas nie dopadnie. Jednak znając moje szczęście...

– Macie dzisiaj jakieś walentynkowe plany z Harry'm? – spytała, zerkając na mnie. – Jeśli można wiedzieć – dodała szybko.

– Czeka mnie jakaś niespodzianka po zajęciach – odparłam żartobliwie. – A wy?

– Nie wiem – wzruszyła ramionami. – Od kilku dni ciągle mijamy się z Liamem. Ostatnim razem rozmawiałam z nim dwa dni temu.

– Jestem pewna, że coś wymyślił wam na dzisiaj. Liam jest najbardziej romantyczną osobą, jaką znam i na pewno nie zignorowałby święta typowego dla romantyków – zapewniłam.

– Może masz rację – westchnęła.

– Nie zdziw się, jak w domu będzie czekała na ciebie romantyczna kolacja, płatki róż, świece no i oczywiście Liam – zaśmiałam się.

– Tak myślisz?

– Jestem o tym przekonana – odparłam.

– A Harry? Wybacz, że to mówię, ale nie wyobrażam go sobie w wersji romantyka – przyznała.

Też sobie nie wyobrażam. Do tej pory był tylko troskliwy, a reszta rzeczy, która się między nami działa była na pokaz przed resztą. Jestem pewna, że dzisiejszego wieczoru zamówimy pizzę, wypijemy kilka drinków i pójdziemy do łóżka. Nie koniecznie spać. Najdziwniejsze jest to, że wcale mi to nie przeszkadza. Robimy tak zawsze, jak jesteśmy sami.

– Wszystko przede mną. Nie mam pojęcia, jak będzie wyglądał dzisiejszy wieczór – powiedziałam. – Może mnie czymś zaskoczy – dodałam żartobliwie.

– Trzymam za to kciuki.

           Naszą rozmowę na temat walentynek zakończyło podjechanie pod szkołę i wyjście z samochodu. Udałyśmy się od razu do środka. Dzisiaj na zajęciach czekał na nas new style i jak zwykle wymagający Jared. Świetnie. Wyjdę z zajęć spocona jak świnia, a potem wsiądę do samochodu Styles'a. Na pewno nie będę pachniała perfumami, ale szatyn sam tego chciał przyjeżdżając po mnie.

           Zajęcia rozpoczęły się oczywiście wymagającą rozgrzewką, która trwała godzinę. Kolejne sześćdziesiąt minut, było poświęcone rozciąganiu. Przysięgam, że po czymś takim czułam się jak człowiek-guma. Dosłownie. Nie pamiętam, kiedy ostatnim razem byłam aż tak bardzo rozciągnięta i zdecydowanie na to nie narzekam.

              W końcu przyszła przyszła pora na choreografię. Okazało się, że jej podstawą były partnerowania, więc bez zastanowienia zaprosiłam do współpracy James'a. Dlaczego? Bo nasze ciała współgrają ze sobą w tańcu. Chłopak jest drugą osobą, z którą tak miałam. Pierwszą oczywiście był Zayn. Mimo mojej początkowej niechęci do chłopaka, duet wychodził nam świetnie. Nawet kiedy musieliśmy improwizować. Tak samo mam teraz James'em. Z taką różnicą, że do blondyna nigdy nie byłabym w stanie nic poczuć. Jesteśmy zbyt podobni. Z Malikiem byliśmy zupełnie różni, dlatego zaczęliśmy czuć do siebie coś więcej.

Uśmiechnęłam się pod nosem na myśl o brunecie, mimo, że dalej bolał mnie jego brak. Obecnie potrafię funkcjonować z tym bólem. Wcześniej tego nie potrafiłam. Co tym razem sprowadza się do Styles'a, bez którego by się to nie udało. Ugh, dlaczego teraz wszystko sprowadza się do niego?! Chyba zaczynam wariować. Błąd. Ja już zwariowałam bardzo dawno. Teraz tylko mi się pogarsza.

           Przez dzisiejszy duet z James'em, bolał mnie brzuch od śmiechu. Dlaczego? Blondyn był dzisiaj wyraźnie rozkojarzony i co raz mylił kroki, a Jared z niego żartował. Przez chęć śmiania się, ja również robiłam błędy. Tym sposobem nasza dwójka sprawiła, że new style zmienił się w wygłupy i wymyślanie śmiesznych kroków. Każdy dał coś od siebie i stworzyliśmy wspólną choreografię, do jednego z remiksów, które Jenkins miał na telefonie. Na koniec nawet dostaliśmy pochwałę za kreatywność i poprawę dnia. No cóż, nie było nam dane stworzenie romantycznego, walentynkowego układu.

           Po zajęciach poszłam z Danielle do łazienki, by się trochę odświeżyć. Jednak to nie dało nam za wiele, ponieważ wygłupy sprawiły, że i tak się spociłyśmy. Jedyne co mogłam zrobić to poprawić kucyk i przemyć twarz od potu. Kręcono-włosa chciała pożyczyć mi pudru, ale nie zgodziłam się, ponieważ to nie odwróci uwagi od tego, że jestem w przepoconej koszulce i legginsach. Niestety nie byłam tak wspaniałomyślna, by wziąć cokolwiek na przebranie. Trudno i tak jedziemy do mieszkania Harry'ego, więc będę mogła wziąć prysznic i się przebrać.

           Gdy wyszłyśmy ze szkoły – zamarłam. Dosłownie. Pod wejściem stał Harry z Liamem. Jeden z nich trzymał kwiaty. Właśnie to było powodem mojego szoku, ponieważ to Styles trzymał w rękach bukiet. Zatrzymałam się i patrzyłam w oczy chłopaka, który ruszył w moją stronę. Znajdując się na przeciwko mnie, wręczył mi kilkanaście róż.

– Mam nadzieję, że lubisz białe – powiedział wyraźnie zadowolony z mojej reakcji.

– Oszalałeś – wydusiłam z siebie.

– W walentynki wszyscy wariują – zaśmiał się, obejmując mnie jedną ręką i całując mnie w czoło. Odwróciliśmy się w stronę Liama i Danielle. – My musimy już jechać – skierował się do pary stojącej na przeciwko nas. – Udanego wieczoru.

– I wzajemnie – odparł zszokowany Payne.

Kiedy się mijaliśmy, wymieniłam spojrzenia z szatynką, która z niedowierzaniem kręciła głową, na co zachichotałam pod nosem. Styles otworzył przede mną drzwi od samochodu i zamknął je, gdy wsiadałam do środka, po czym sam zajął miejsce kierowcy kilka sekund później. Położyłam bukiet na tylnym siedzeniu, a następnie zapięłam pasy. Ruszyliśmy z podjazdu, machając naszym przyjaciołom, którzy uważnie obserwowali jak odjeżdżamy.

           Przez pierwsze kilka minut drogi siedziałam cicho, będąc dalej zadziwiona zachowaniem Harry'ego. Tego chyba nikt się nie spodziewał po szatynie, a na pewno nie ja. Patrzyłam się przed siebie i niemal podskoczyłam do sufitu, kiedy poczułam dużą rękę na kolanie.

– Powiesz coś? – spytał.

– Nie wiem co, Hazz. Zaskoczyłeś mnie – wyznałam.

– Żałuję, że tego nie nagrałem. Wasze miny były komiczne – zaśmiał się. – Pierwszy raz w życiu zrobiłem coś w stylu Liama.

– I jak wrażenia? – zerknęłam na niego.

– Super. Miałem nadzieję, że zrobię tobie niespodziankę, ale nie sądziłem, że będziesz tak długo zszokowana. W dodatku pomyśl sobie, jak reszta się o tym dowie. Nasza nauczka dla nich będzie jeszcze bardziej ciekawa.

Niekontrolowanie zrzedła mi mina. To było wszystko na pokaz. Ta cała sytuacja pod Broadway Dance Center to tylko zwykłe przedstawienie. Mimo, że nie powinno mnie to zaboleć, było zupełnie przeciwnie. Zupełnie tego nie rozumiałam.

– Masz rację – wymusiłam uśmiech.

Reszta drogi minęła nam w ciszy. Styles ciągle uśmiechał się do siebie myśląc, że ciągle jestem w szoku, a ja próbowałam zrozumieć swoje uczucia. Było coś z nimi nie tak. Przerażało mnie to.

           Gdy zajechaliśmy pod budynek i wyszliśmy z samochodu, szatyn wręczył mi z powrotem moje kwiaty, po czym chwycił moją rękę prowadząc mnie w stronę windy. Jadąc na górę, stanął na przeciwko mnie i nim zdążyłam cokolwiek zrobić pocałował mnie przeciągle w usta. Zdziwiona jego nagłym działaniem, o mało co nie opuściłam bukietu. Opierając nasze czoła o siebie, chłopak zaśmiał się cicho.

– Co jest takiego śmiesznego? – spytałam.

– Czytałem dzisiaj artykuł na temat całowania się w windzie. Podobno dla wielu par podoba się ta adrenalina, że w każdej chwili ktoś może do niej wejść, gdy no wiesz, dochodzi do czegoś więcej – powiedział rozbawiony.

– Cóż mi taka wizja wcale się nie podoba. To głupie – przyznałam.

– Jeśli chciałabyś zmienić zdanie na ten temat, z chęcią tobie pomogę – poruszył zabawnie brwiami.

– Nie wątpię – przewróciłam oczami i w tym samym momencie otworzyła się winda. – To nasze piętro – dodałam pośpiesznie, co spowodowało jeszcze większe rozbawienie u Styles'a.

           Harry otworzył drzwi, od mieszkania a ja od razu zaznaczyłam, że potrzebuję prysznica. Chłopak przystał na to twierdząc, że w tym czasie przygotuje coś do jedzenia. Jednak ja dobrze wiedziałam, że miał na myśli wykonanie telefonu do pizzerii lub do baru sushi. Zaszłam do sypialni, by wziąć czystą bieliznę, którą zdążyłam tutaj zostawić i oczywiście za duży na mnie t-shirt Styles'a. Następnie udałam się do łazienki od razu odkręcając wodę pod prysznicem i zrzucając z siebie ubrania. Gdy woda się nagrzała, weszłam do brodzika, zasuwając kabinę. Dopiero teraz rozpuściłam włosy, gumkę przeplatając na nadgarstku. Od razu zabrałam się za zmywanie z siebie słonego i śmierdzącego potu po zajęciach. To sprawiło, że poczułam się zdecydowanie lepiej. 

Wyszłam z pod prysznica, owijając się ręcznikiem. Podeszłam do lustra przyglądając się swojemu odbiciu. Zabrałam się za przemycie twarzy peelingiem i wytarcie swojego ciała oraz włosów ręcznikiem. Po wykonaniu tych czynności nałożyłam czystą bieliznę i koszulkę Harry'ego.

           Otworzyłam drzwi, opuszczając łazienkę. Chciałam zanieść swoje ubrania do sypialni, kiedy na coś nastąpiłam. Spojrzałam na podłogę, a moim oczom ukazały się czerwone płatki róż, które wyznaczały drogę do salonu. Zaciekawiona udałam się ich śladem, aż w końcu zobaczyłam. Rogówka była przesunięta pod samą ścianę, tak samo jak stolik i komoda z telewizorem. Na środku pomieszczenia stał średniej wielkości kwadratowy stół, okryty czerwonym obrusem, na którym stały dwa białe talerze, kieliszki do wina, a na środku niewielki wazon z bukietem białych róż i świecznik. Zaniemówiłam.

Kiedy stałam tak w progu, w pomieszczeniu pojawił się Harry ubrany w czarne spodnie i białą koszulę. Chłopak przeskanował wzrokiem moje ciało, przegryzając dolną wargę.

– Cholera, Maggie! Wyglądasz strasznie seksownie w mojej koszulce – zaklął. – Kolacja za chwilę będzie gotowa – dodał po chwili, gestem ręki pokazując bym do niego podeszła.

Jednak dalej stałam w miejscu, zszokowana tym co widzę.

– Co...Co? – wyjąkałam.

– Lubisz kurczaka? – spytał, robiąc krok w moim kierunku.

– Oszalałeś – wyrzuciłam wreszcie z siebie, kręcąc niedowierzająco głową.

– To tylko kurczak, nic takiego – wzruszył ramionami, znajdując się już naprzeciwko mnie.

– Nie wierzę...

– Ja też nie. Kto by pomyślał, że Harry Styles ma taki gest – zażartował. – Chodź. Usiądźmy – pociągnął moją rękę, ale w dalszym ciągu stałam w miejscu.

– Chyba powinnam się przebrać – wskazałam na swój ubiór, składający się z białego t-shirtu szatyna i bielizny pod spodem. Nie zapominając o tym, że w dalszym ciągu miałam mokre włosy.

Chłopak po raz kolejny przeskanował mnie wzrokiem uśmiechając się zawadiacko i na końcu przegryzając dolną wargę.

– Nawet o tym nie myśl – ostrzegł.

– Ale ty masz na sobie koszulę i spodnie na specjalne okazje, a ja jestem ubrana jak do spania – zauważyłam marudnym głosem.

– W takim razie daj mi chwilę. Usiądź do stołu, a ja zaraz przyjdę, dobrze? – spytał.

Zdezorientowana skinęłam głową, a szatyn wyminął mnie idąc w stronę sypialni. Ja z kolei przystając na jego prośbę usiadłam na krześle z bliska przyglądając się elegancko przystrojonej kwadratowej ławie. Dopiero teraz udało mi się zauważyć srebrne wiaderko z lodem i winem, które chowało się na podłodze pod długim obrusem. Uśmiechnęłam się sama do siebie dalej nie mogąc uwierzyć, że Harry zorganizował coś takiego dla mnie. Zdecydowanie nie tego się spodziewałam. Sądziłam, że obejrzymy film pijąc piwo lub drinki, na końcu lądując w łóżku lub zasypiając na kanapie. Moje oczekiwania nie przewidziały kolacji. To jest pewne.

Odruchowo popatrzyłam w bok, gdy usłyszałam zbliżające się kroki. Po kilku sekundach w salonie pojawił się Styles. Nie był już ubrany tak, jak wcześniej. Teraz miał na sobie tylko luźno opuszczone dresy, które odsłaniały gumkę od bokserek.

Z zadowoleniem przemierzył całą długość pokoju, by przejść do kuchni. Pokiwałam głową z niedowierzaniem w jego kierunku, gdy wrócił z przeźroczystym półmiskiem z kurczakiem.

– Wina? – spytał, gdy postawił misę na stole.

– Poproszę.

Zaśmiałam się cicho widząc skupienie szatyna, gdy korkociągiem otwierał butelkę. Wydawał się nagle taki nerwowy. Dziwny widok.

– To kurczak w miodzie – powiedział, gdy nalał nam napoju do kieliszków. – Nie wiem czy mi wyszedł, robiłem go zgodnie z przepisem. Jeśli będzie niedobry, surowy lub cokolwiek, to mów. Najwyżej zamówimy pizzę – dodał lekko zakłopotany.

– Wygląda apetycznie i mówi ci to anorektyczka – zażartowałam, chcąc podnieść go na duchu. – Nałożysz mi? – wyciągnęłam w jego kierunku mój talerz, który przechwycił nakładając mi średniej wielkości udko.

Naczynie z powrotem znalazło się przede mną. Nie byłam głodna, ale nie chciałam sprawić przykrości Harry'emu. Poza tym kurczak naprawdę wyglądał dobrze, więc wzięłam pierwszy kęs dokładnie go żując. Od razu poczułam słodki smak miodu i muszę przyznać, że na prawdę mi posmakowało. Mięso było soczyste i w żadnym wypadku surowe.

Spojrzałam na Styles'a, który przez cały ten czas dokładnie mi się przyglądał. Był... zestresowany.

– I? – uniósł brwi do góry wyraźnie zniecierpliwiony.

– Jest na prawdę bardzo dobre – przyznałam oszołomiona.

– Serio? – zdziwił się.

– Serio – przytaknęłam.

Szatyn odetchnął z ulgą, a ja po raz kolejny zachichotałam. To było słodkie, że tak się tym przejmował. W ogóle fakt, że zorganizował ten cały wieczór, kompletnie mnie zaskakując, był cudowny. Mimo, że to kompletnie nie w naszym stylu. Czy walentynki właśnie tak wyglądają? Co będziemy robić jak zjemy? Wrócimy do normalnego zachowania, czy Harry ma jeszcze jakąś niespodziankę? Muszę się napić, bo nie zniosę tej niepewności.

Podniosłam kieliszek do ust, upijając większego łyka, a półsłodkie wino rozlało się w moich ustach. Nim się obejrzałam opróżniłam całe naczynie.

– Spragniona? – rozbawiony uniósł brwi do góry, a ja skinęłam głową. – Chcesz jeszcze?

– Chcę – wyciągnęłam w jego stronę kieliszek, który został wypełniony winem.

Od razu wypiłam kilka większych łyków, na co szatyn zaśmiał się gardłowo, a ja wzruszyłam niewinnie ramionami. Jakby się zastanowić, cała ta sytuacja jest szalona. Normalni ludzie wyszliby w eleganckich strojach do restauracji, by spędzić walentynki w wyniosłym i romantycznym nastroju. Ja i Harry tymczasem siedzimy przy przystrojonym stoliku w mieszkaniu, ubrani jakbyśmy mieli zamiar iść spać. Dobrze, że zamiast wina nie mamy piw, a zamiast kurczaka – pizzy. Można powiedzieć, że spędzamy ten wieczór po swojemu z nutką przewidzianego romantyzmu. W dodatku jesteśmy przyjaciółmi, którzy udają przed innymi parę. Czy to w ogóle jest zdrowe? Zdecydowanie nie i właśnie dlatego żadnemu z nas to nie przeszkadza.

– Co jest takiego śmiesznego? – spytał Styles, gdy z ust wyrwał mi się chichot.

– My i to, że jemy walentynkową kolację, przy pięknie przystrojonym stole, będąc do połowy ubrani – wytłumaczyłam.

– Później za to będzie nam łatwiej przy robieniu... no wiesz, innych walentynkowych rzeczy – powiedział wolno, uśmiechając się znacząco.

– Czyżby? – oparłam łokcie na stole. – Bo nie wiem czy pamiętasz, ale wygrałam w zakładzie masaż.

– Dzisiaj? – westchnął zrezygnowany.

– Tak się składa, że moje plecy po zajęciach zdecydowanie tego potrzebują – odparłam. – Trzeba było wtedy trzymać się od moich ust z daleka.

– Podeszłaś mnie! Poza tym, gdybym wtedy tego nie zrobił, mogłoby nas ominąć kilka fajnych akcji – skrzyżował ręce na piersiach zadowolony.

– Wiesz co będzie na prawdę fajną akcją? Ty, dokładnie masujący moje plecy.

– Dobra – zgodził się. – Miejmy to już za sobą.

Zadowolona z tego co powiedział wstałam, zaczynając sprzątać ze stołu. Harry oczywiście marudził, że można zrobić to jutro, ale przez noc ten kurczak będzie do niczego, a talerze zaczną śmierdzieć.

– Możemy obejrzeć jakiś film, kiedy będę cię masował – zaproponował, podając mi naczynia, które wstawiałam do zmywarki. – Może wtedy mi nie zaśniesz – dodał złośliwie.

– Ej! Jeśli będziemy rozmawiać to nie zasnę!

– Maggie wielokrotnie zasnęłaś mi na ramieniu, gdy rozmawialiśmy wieczorami, więc co będzie jak dojdzie do tego masaż?

– Masz rację – przyznałam, nie mając ochotę na sprzeczki. – Ale ja wybieram co będziemy oglądać.

– Niech ci będzie – przewrócił oczami.

Po włożeniu wszystkich naczyń do zmywarki wspólnymi siłami przywróciliśmy salon do codziennego wyglądu, co zajęło nam jakieś dwadzieścia minut, bo meble musiały stać idealnie, jak wcześniej. Nie rozumiem tego. Dla Harry'ego nie przeszkadzałoby zostawienie na całą noc kurczaka i brudnych talerzy na stole, ale kanapa, stolik i stojak z telewizorem musiały zajmować dokładnie to samo miejsce co przed przemeblowaniem. Logika mojego przyjaciela jest zadziwiająca.

Gdy skończyliśmy chciałam udać się do sypialni, ale zostałam zatrzymana przez szatyna, który chwycił mnie za rękę.

– Zostajemy tutaj – oświadczył.

– Ale w sypialni jest wygodniej – powiedziałam chcąc wyrwać się z uścisku jego dłoni, ale zostałam przyciągnięta do ciała chłopaka, który objął mnie w pasie. – Przestań się wygłupiać – skarciłam go.

– Nie robię tego. Po prostu do tamtego pokoju pójdziemy trochę później – wytłumaczył.

– Dlaczego nie teraz? Co przede mną ukrywasz? – podniosłam brwi do góry.

– Niespodzianka – uśmiechnął się złośliwie. – Ufasz mi?

– Dobrze wiesz, że nienawidzę niespodzianek – mruknęłam. – Co to w ogóle za pytanie? Oczywiście, że ufam. Mówiłam to już wiele razy.

– W takim razie uzbrój się w cierpliwość i pozwól mi zaprowadzić ciebie tam dopiero po filmie – przejechał kciukiem po mojej wydętej wardze.

– Nienawidzę cię.

– Kochasz mnie – zaśmiał się, całując mnie w nos, a następnie wypuścił moje ciało z uścisku, podchodząc do kanapy, by ją rozłożyć.

Zrezygnowana podeszłam do szuflady, gdzie Harry trzymał wszystkie filmy. Pod długim przeglądaniu płyt zdecydowałam się na "To tylko seks" z udziałem Justina Tomberlake'a i Mili Kunis. Włożyłam ją do odtwarzacza DVD, a Styles włączył telewizor. Później usadowiłam się wygodnie na kanapie, kładąc się na brzuchu z poduszką pod brodą.

– Możesz masować – oznajmiłam, na co usłyszałam tylko głośne westchnięcie. – Lepiej się postaraj – upomniałam go.

– Jakieś jeszcze życzenia?

– Jakbym zasnęła, to obudź mnie jak będziesz szedł do sypialni. Chcę zobaczyć tą niespodziankę – dodałam, a szatyn w między czasie usadowił się okrakiem na moich pośladkach w taki sposób, by zbytnio mnie nie obciążyć.

– W tej chwili, kochana, masz motywację by nie zasnąć, bo w przeciwnym wypadku wiele ciebie ominie – mruknął nachylając się nad moim uchem, a jego oddech wywołał gęsią skórkę na mojej skórze.

– Mhm – przytaknęłam, włączając "play".

Starałam się skupić na filmie, gdy Harry podwinął bluzkę, którą miałam na sobie, pod samą szyję, rozpiął stanik i zaczął palcami ugniatać moje plecy. Bardzo przyjemne uczucie. Moim zdaniem jeśli chłopak miałby gdzieś pracować, to jako masażysta, a nie jako pomoc na siłowni. Jednak wolę by pomagał w obsłudze sprzętu, niż obmacywał jakieś kobiety, albo napalone nastolatki. Oh tak, Hazz jest zbyt atrakcyjny na taką pracę, więc lepiej gdy masuje tylko mnie.

           Zaczęłam czuć, jak moje powieki stają się ciężkie, więc całą swoją uwagę skupiłam na filmie. Oglądałam już go kilka razy, jednak nigdy się nie znudzi. Jakby się tak zastanowić to Dylan i Jamie mają bardzo podobną relację, jak ja z Harry'm. Co prawda my nie zawieraliśmy żadnego paktu dotyczącego seksu. Wszystkie momenty, w których doszło między nami do zbliżenia było czystym przypadkiem i oddaniem się chwili. Zawsze wiedzieliśmy, że jest między nami tylko przyjaźń, do takiego stopnia, że jesteśmy w stanie udawać, że jesteśmy parą bez żadnych zbędnych emocji.

Martwię się tylko tym, jak będzie wyglądać nasza relacja, jak faktycznie któreś z nas sobie kogoś znajdzie. Przecież wtedy nie będziemy mogli zachowywać się normalnie, bo u nas pod to pojęcie wchodzi przytulanie się, całowanie i seks. Czy dalej będziemy się przyjaźnić? Albo gorzej. Co jeśli mimo tego, że na chwilę obecną jestem pewna swoich uczuć do Styles'a, to one kiedyś staną się silniejsze? Co jeśli będę jak Jamie i zacznę szukać ukrytego znaczenia w każdych jego gestach? To by zniszczyło wszystko. Dlatego nigdy nie mogę do tego dopuścić. Nie mogę i nie zakocham się w Harry'm. On nie bawi się w miłość i ja też nie. Jestem silna. Niezależna. Inna od innych dziewczyn.

– Ała! – wymknęło mi się, gdy palce szatyna boleśnie nacisnęły na miejsce między łopatkami.

– Przepraszam – zabrał ręce z mojej skóry, bym zaraz mogła poczuć tam jego usta. – Jesteś strasznie spięta – mruknął, zostawiając mokre pocałunki na moich plecach.

– Co robisz? – spytałam zdziwiona jego nagłą czułością. – Masuj dalej, Styles.

– Nie podoba ci się? – powiedział ochrypłym głosem, wargami znajdując się już przy mojej szyi, w którą zaczął delikatnie ssać.

Nieopanowanie jęknęłam, gdyż natrafił na moje czułe miejsce. Jego dłonie jeździły wzdłuż mojej talii, ale z każdym razem były coraz bliżej brzucha i piersi niż pleców.

– Harry... – pisnęłam. – Przestań.

Pozycja w jakiej się znajdywaliśmy, była naprawdę niewygodna. Przynajmniej dla mnie. Nie mogłam swobodnie oddychać, przez co robiło mi się gorąco. Szatyn zdawał się nie słyszeć moich próśb.

– Wstań ze mnie! – krzyknęłam resztkami sił trochę zbyt ostro, ale na szczęście to poskutkowało.

Poczułam ulgę, gdy mogłam usiąść i zaczerpnąć powietrza. Przymknęłam oczy, próbując się uspokoić w między czasie zapinając stanik i opuszczając koszulkę do dołu.

Po niecałej minucie otworzyłam oczy i od razu napotkałam zielone tęczówki. Dopadło mnie poczucie winy, gdy zdałam sobie sprawę, że Harry jest wystraszony i siedzi w bezpiecznej odległości ode mnie.

– W porządku? – spytał ostrożnie. – Nie chciałem zrobić ci krzywdy.

– Nic się nie stało – uśmiechnęłam się lekko.

– Krzyknęłaś jakby działo się tobie coś złego – zauważył.

– Spanikowałam. Przepraszam – spuściłam wzrok.

– Nie przepraszaj, to ja mało co ciebie nie zgniotłem – zażartował. – Chodź do mnie.

Popatrzyłam na jego wyciągniętą dłoń, którą ujęłam. Efektem tego było to, że siedziałam teraz okrakiem na Styles'ie, który wpił się w moje usta. Wplątałam palce w jego włosy, dając ponieść się chwili. Wiedziałam, że długo nie wytrzymamy.

– Cholera, Maggie – jęknął, kiedy poruszyłam biodrami

– Muszę do łazienki.

– Serio? Właśnie w tej chwili? – po jego tonie śmiało można stwierdzić, że jest niezadowolony.

Wzruszyłam niewinnie ramionami, schodząc z jego kolan. Szatyn nie zdaje sobie sprawy z tego, że wybieram się sprawdzić, co czeka mnie w sypialni. Dziwne, że się nie domyślił, tym bardziej, że kiedy tylko przekroczyłam próg salonu, znacznie przyśpieszyłam krok.

– Kurwa! Meg's zatrzymaj się!

Chyba właśnie się zorientował...

 Zaczęłam biec, kilka sekund później naciskając klamkę, by otworzyć drzwi. Wiedziałam, że Styles pojawi się tu za moment, dlatego od razu weszłam w głąb pomieszczenia. No i stało się. Po raz kolejny dzisiaj mnie zatkało. W pokoju panował półmrok, dzięki czerwono-żółtym lampkom wiszącym na ścianach. Na łóżku było pełno czerwonych płatków róż.

             Stałam tak na środku sypialni z rozdziawioną buzią, gdy zorientowałam się, że nie jestem tutaj sama. Powoli odwróciłam się do Harry'ego, który był tuż za mną. Kiedy tylko wymieniliśmy się spojrzeniami zaczął iść do przodu, a ja mimowolnie do tyłu aż oparłam się nogami o łóżko. Szatyn nie zwlekał tylko gwałtownie chwycił moją twarz w dłonie złączając nasza usta i popychając nas na materac.

– Nie w ten sposób mieliśmy się tu znaleźć – powiedział ochryple, całując teraz linię mojej szczęki. – Wystarczyło, żebyś poczekała kilka minut i sam bym cię tutaj zaniósł, ale ty jak zwykle musisz zrobić po swojemu – wypchnął w moim kierunku biodra, a ja gdy poczułam wyraźne wybrzuszenie mimowolnie jęknęłam.

– Seks wchodzi w walentynkową tradycję? – spytałam, nie mogąc przestać myśleć o języku i ustach Harry'ego, które zdawały się być w kilku miejscach na mojej twarzy i szyi na raz.

– Przecież tylko się całujemy – mruknął, ale wbrew swoim słowom zaczął podwijać t-shirt, który mam na sobie do góry.

– Dlatego zdejmujesz ze mnie ubrania? – uniosłam brwi, gdy na moment zawisnął nade mną, patrząc mi w oczy.

– Nic nie przeszkadza byśmy robili to bez nich – cmoknął mnie w nos. – Poza tym mam w planach pocałować cię nie tylko w usta i przeczucie mówi mi, że to pokochasz – dodał wolno, na co przełknęłam głośno ślinę.

Nie byłam w stanie dłużej o tym myśleć, gdy Styles zaraz po ściągnięciu ze mnie koszulki, przywarł ustami do złączenia szyi z moim ramieniem, powolnie schodząc w dół. Jego wargi w połączeniu z językiem sprawiły, że ciało bezwładnie wyginało się w łuk, co dawało szatynowi wyraźną satysfakcję. Miałam wrażenie jakby badał każdy zakamarek mojej skóry, by znaleźć jej wszystkie czułe punkty.

Jęknęłam, kiedy poczułam język Harry'ego pod pępkiem i odruchowo zacisnęłam nogi, między którymi znajdował się chłopak. Powoli zaczęły do mnie docierać jego zamiary przez co gwałtownie się podniosłam, więc teraz siedziałam z nim twarzą w twarz.

– Co ty...

– Shhh – przerwał, zakładając mi kosmyk włosów za ucho. – Nie będzie bolało, spodoba ci się – zapewnił.

– To krępujące – powiedziałam piskliwie czując, że na twarzy jestem czerwona jak burak.

– Wszystko co robimy jest na początku krępujące. Mogę cię zapewnić, że to pokochasz tak samo jak seks ze mną – odparł nisko. – To tylko ja, Maggie. Możesz mi ufać.

Tych właśnie słów potrzebowałam, by moje wątpliwości choć trochę zmalały. Jednak dalej się obawiałam, gdy szatyn przesuwał moje majtki w kierunku stóp i kilka sekund później całkowicie się ich pozbywając. Jego twarz wróciła z powrotem między złączenie moich ud. Całował mnie po podbrzuszu sprawiając, że coraz mocniej zaciskałam pięści na kołdrze odchylając głowę do tyłu.

– Gotowa? – spytał tracąc kontakt z moją skórą.

Otworzyłam oczy zmuszając się do spojrzenia na Harry'ego.

– Nie wiem – przyznałam szczerze.

– Po prostu powiedz mi, jeśli będziesz chciała bym przestał, dobrze?

Skinęłam głową, a Harry posłał mi lekki uśmiech dłońmi rozszerzając moje nogi, tak, że jego ciało znajdowało się między nimi. Jego usta muskały skórę na moich udach, które kierowały się w wyznaczony przez niego cel. Jęknęłam cicho, gdy faktycznie się tam znalazły. Poczułam zaskakująco przyjemne dreszcze, kiedy do swoich działań dołączył język, który powolnie badał delikatną strukturę mojego krocza. To było dla mnie nowe doznanie, ale również zaskakująco przyjemne. Nie wiem kiedy wypuściłam pościel z moich pięści i przeniosłam dłonie na włosy Styles'a. Zorientowałam się dopiero wtedy, gdy chłopak wydał z siebie niski jęk nie przestawiając ruszać swoim językiem.

          Nie musiało minąć wiele czasu, by moje ciało zaczęło wyginać się łuk czując zbliżającą się falę przyjemności. Jednak mój przyjaciel miał inne zamiary, bo w tym samym momencie jego usta całkowicie straciły kontakt z moją skórą. Sfrustrowana popatrzyłam w oczy chłopaka, który zawisnął nade mną uśmiechając się dumnie.

– Wiedziałem, że to polubisz – mruknął, pocierając swoim nosem o mój. – Ale chyba nie sądziłaś, że tak szybko pozwolę nam skończyć – dodał, po czym złożył szybki pocałunek na moich ustach.

Już chciał się podnieść, gdy owinęłam ręce wokół jego szyi ciągnąc go w dół. Harry opadł całym swoim ciężarem na mnie, a pojedynczy całus zamienił się w kilka kolejnych, bardziej namiętnych. Nieopanowanie jęknęłam, kiedy poczułam jak krocze szatyna ociera się o moje.

– Pozwól mi się pozbyć tej przeszkody – powiedział nisko, muskając ustami moją szczękę.

Niechętnie zwolniłam z uścisku jego szyję, by zaraz zaobserwować, jak Styles podnosi się, by pośpiesznie ściągnąć dresy razem z bokserkami. Posłał mi jeden z najbardziej sprośnych uśmiechów, kiedy otwierał paczuszkę z prezerwatywą, po chwili nakładając ją na swoją męskość. Kilka sekund później z powrotem miałam twarz chłopaka nad sobą.

– Mieliśmy tylko się całować – przypomniałam nieco piskliwie, ponieważ w tym samym momencie Harry połączył nasze ciała.

– Żadne z nas chyba w to nie wierzyło – wysapał, poruszając się we mnie miarowo.

– Zawsze musimy tak kończyć? – spytałam, wplątując palce w jego włosy.

– Nie myśl teraz o tym – mruknął, wpijając się w moje usta.

Tak też było, bo nie potrafiłam skupić się na niczym innym tylko na pocałunkach szatyna i coraz szybszym tempie zatapiania się we mnie. W momencie cały świat przestał dla mnie istnieć. Jestem tylko ja, Harry i jego sypialnia. Odcięci od wszelkich problemów, zmartwień i obowiązków. Przyłapałam się nawet na myśli, że mogłabym tak trwać tak w nieskończoność. Nie chodziło mi tu o ucieczkę przed wszelkimi troskami, tylko o samego Styles'a. Czy to przyzwoite, że myślę o tym w ten sposób? Powinnam myśleć tak o swoim przyjacielu? To chyba normalne, że w pewnym momencie przyjaźni zaczynam myśleć o takich rzeczach. Bo przecież nie mogłabym pokochać go w ten sposób. Nie ma możliwości. Nie ma mowy. Czy to nie dziwne, że zaprzeczam tyle razy? Ugh! Maggie ogarnij się!

– Cholera, mała, zaraz dojdę – wyjąkał szatyn, splątując palce u obu naszych dłoni nad moją głową.

Ja też byłam blisko i minęła dosłownie chwila, jak we dwójkę szczytowaliśmy podczas powolnego pocałunku. Harry wyszedł ze mnie opadając obok na materacu. Oddychaliśmy głośno wpatrując się w sufit.

          Czułam, że zaraz odlecę, więc leniwie wsunęłam się pod kołdrę. Styles powtórzył tą czynność, przyciągając mnie do siebie i całując w czoło.

Dzisiaj po raz pierwszy raz zasypiam z myślą, że podczas seksu z moim przyjacielem wyobrażałam sobie przyszłość z nim. Uśmiecham się mimowolnie, ponieważ ta wizja zaczyna mi się podobać...

 Cześć, wróciłam.

Należą wam się wyjaśnienia dlaczego nie było mnie tu przez rok, ale jednocześnie nie jestem w stanie wam tego wytłumaczyć. Nie chcę by to brzmiało oklepanie. Miałam blokadę, później naukę, maturę, problemy. Po kilku miesiącach bałam się cokolwiek dodać, bo nie chciałam usłyszeć krytyki. Wiele się u mnie zmieniło. Możecie mnie teraz zwyzywać, znienawidzić za tyle czasu ciszy. Zrozumiem to. 

Wasza eM's